అనుకోకుండా కలిసి
అడగకుండా యదలో చేరి
ఆశలు రేపి ఆశయం చూపి
మనిషిని చేసి
మనసుని దోచి
మదిలో నిలిచిన ఆమె నన్నొదిలి వెళితే..
నేను జీవించగలనా?
జీవించినా ఆమె జ్ఞాపకాలతో మామూలుగా మనగలనా?
అనుకొన్నా!
ఇది మూడేళ్ళ క్రితం మాట
కాని ఇంతలోనే బ్రతికేస్తున్నా
ఆమె జ్ఞాపకాలు మచ్చుకి సైతం లేకుండా
6 comments:
Hi madam, I have the same feeling with my girl friend, but that was not 20 years ago, that was two years ago...anyway it is so nice...please keep writing...
aditya
రాధిక గారు,
ఈ కవిత్వం copyrights(copy చేసే rights)నాకు ఇస్తారు.
చాలా చాలా బాగుందండి.
very nice madam
chala baga rasaru naku chala dagaraga undi
లక్కీ... !!!
చివరి మూడు లైనులూ తీసేస్తే....
:) గత కొన్నేళ్లుగా.. ఇంకా అలా అనుకుంటూనే వున్నా..!!!
Post a Comment